De thuis-taliban

De National Domestic Violence Hotline heeft een filmpje gemaakt. Al doen ze dat vast vaker, deze is toch vrij bijzonder. Hoe verrassend, het draait om huiselijk geweld. En dat doen ze knap. Zonder zelf enige vorm van geweld te gebruiken.

Je ziet een emotieloos meisje, dame – wat is ze eigenlijk? – in de spiegel kijken. Ze doet een poginkje de nachtmerrie van haar gezicht te wissen. Het duurt welgeteld één oog en een veeg over haar hoofd, voordat ze beseft dat het blijft.

Gezellig
Eerder deze week schreef ik over eenzaamheid. Nog zo’n gezellig ding in huis. Als je eenzaam bent, wil je gezelschap. Het rotte neem je voor lief. Maar als het rot is, zou je een moord doen om eenzaam te zijn. Een duivels dilemma, letterlijk en figuurlijk, wat je ook in cijfers niet moet onderschatten. Huiselijk geweld staat na verkeersongevallen namelijk op de tweede plaats van niet-natuurlijke doodsoorzaken. Jaarlijks helpt de politie bij zo’n 64.000 incidenten. De rest verdwaalt in geestelijke eenzaamheid.

Monsters
Nu kan ik je vertellen dat “iedereen hét kan doen”, maar dat geloof je toch niet. Groot gelijk. Ik ook niet. Ik vertik achterdocht. Niet achter iedere glimlach schuilt een mogelijk monster. Om te beginnen zou ik dan ook mezelf moeten verdenken. Daarnaast herken ik de lach van een monster heus wel. Pas maar op jij!

De thuis-taliban noem ik hem, het monster. In staat om een gebied, zijn huis, lam te leggen. Koning is hij daar. Heel lokaal. Een onherbergzaam gebied voor zijn vrouw. Iedere muur is een woeste berg met een deur die daar nog ver bovenuit prijkt. Een bruut trainingskamp voor zijn kinderen. Beter kan hij de wetten van zijn macht niet doorgeven.

Kale vlakte
Dat verklaart waarom ze niet vluchten. Want het is onmogelijk. Ga d’r maar aanstaan. Hoeveel vrouwen en kinderen heb je ooit uit het Pamir-gebergte zien rennen? Ook deze herberg van Osama is hermetisch afgesloten. En de dappere enkeling die toch een bergketen trotseert, straat prompt alleen op een kale vlakte. Dus loop je terug, al wordt het je dood.

Deel met:

Reageer: