Ik ben een beest. Volgens Wrangler. Ik moet niet denken. Anders beklim ik geen bergen. Ren ik niet. Spring ik niet. Blijf ik liggen. Zal de held in me nooit ontwaken. Want als ik denk, doe ik niet. Zegt Wrangler.

Toch denk ik. Dus besta ik. Volgens Descartes. De man die aan alles twijfelde. Zelfs aan zijn eigen lichaam. De held. Slechts één ding wist hij zeker. Hij kon denken.

Ik dus ook. Aan mezelf. Jou. God. De aarde. Daarom doe ik. Beklim ik. Ren ik. Spring ik. Slaap ik. En wie weet word ik zo ooit wakker als held. Waarom zou ik dan juist daarmee stoppen? Mijn enige houvast.

Wie z’n verstand gebruikt, blijft mens. Wie het verliest, wordt – inderdaad – vanzelf beest.

Deel met:

•