God is er in de Bijbel duidelijk over: wie denkt dat vroeger alles beter was, is dom. (Prediker 7: 10) Toch moet ik bekennen: als christen had ik best graag vroeger willen leven. Toen beleefde je nog eens wat. Neem Mozes. Het was geen pretje in de woestijn, maar de wonderen die daar tegenover stonden dan weer wel. Of de discipelen. Die trokken jaren op met Jezus. Als klap op de vuurpijl zagen ze hem uit de dood opstaan en naar de hemel vertrekken. Zou jij ooit nog twijfelen aan God?

Daar kun je anno 2014 naar fluiten. Hoe kunnen wij God ooit goed leren kennen? Kunnen wij alleen maar naar de wolken staren en de Bijbel lezen? Al is het Gods woord, het blijft een boek… Ik wil Hem ontmoeten. Actie! Ja, als je echt een relatie met God wil opbouwen, was je vroeger beter af.

Geen wonder
Of toch niet? Geen volkje zo koppig als Israël. Ze beleefden wonder op wonder in de woestijn. Maar niets wekt de indruk dat ze zich realiseerden wie er bij hen was. Ook Mozes niet. Toen hij aan God vroeg of hij Hem mocht zien, zei hij “dan leer ik U kennen” (Exodus 33: 13). Klinkt niet alsof hij heel vertrouwd was met God. Bij de discipelen niet anders. Daar viel het kwartje pas echt toen Jezus weer terug in de hemel was. Daar was de Heilige Geest voor nodig. Geen wonder of verschijning had dat tot dat moment goed tussen de oren gekregen.

God had na Jezus blijkbaar nog meer voor ons in petto, met de Heilige Geest. Daar schrijft Paulus over in Efeziërs 2: “Dan zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte kunnen begrijpen, ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat, opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid.” Lees je dat ergens in de verhalen van Mozes en de discipelen toen Jezus nog leefde? Nee. Precies daarom is Mozes jaloers op jou en mij. Omdat wij God veel beter kunnen leren kennen dan hij ooit heeft gedaan tijdens zijn leven op aarde.

Puzzelstukje
Er is alleen één voorwaarde: wij hebben elkaar keihard nodig. Er staat niet voor niets: ‘met alle heiligen’. Verzaakt jij, dan ontneem je iemand anders een stukje van God. Een puzzelstukje dat op de grond ligt in plaats van op tafel. Zo lukt het nooit de puzzel compleet te krijgen. Sterker nog: hoe meer stukjes ontbreken, hoe moeilijker het wordt de stukjes die wel op tafel liggen überhaupt op de juiste plek te leggen. Elk stukje valt pas op z’n plek door de stukjes eromheen. Oftewel: jij en ik ontdekken de lengte, breedte, hoogte en diepte van God pas als we met elkaar zijn verbonden. Zoals Mozes en de discipelen God niet leerden kennen toen ze Hem zagen, leren wij God niet beter kennen door elkaar aan te gapen. Daarvoor moet je in elkaars leven (mogen) kijken. Dan is de Heilige Geest op z’n best.

Deel met:

•