Life of Piet

Life of Piet

Reageer op: Life of Piet

The Passion 2014, er gaat niets boven…

Regie en montage: Flinq Creative Video
Media: online
WB @EO: script

Reageer op: The Passion 2014, er gaat niets boven…

Hij moet eruit!

zwarte pietPiet moet blijven, en wel zwart. Dat zegt de een. Piet moet weg, en ook geen witte. Dat zegt de ander. De rest roept ook wat. Verwarrend. Dat zeg ik. Ach, wat kan het me schelen. Ik ben toch geen kind meer.

Wacht. Jawel. Het kan me wel schelen. Hij moet weg. Dat zeg ik. Eigenlijk. Eindelijk. Nu. Opeens. Het komt boven. Plots. Het moet eruit. Hij moet eruit!

1987. Met drie zwarte vegen op m’n gezicht zit ik in de kring. De kring is gevuld. Oh, wat was hij gevuld. Het lokaal dat tot gisteren vertrouwd was, is een kijkdoos met volstrekt onberekenbare gezichten. Doodeng. Rond elk paar ogen een gevlekt of zwart aanzien. De deur is al dicht. Nog een plaats vrij in de kring. Naast mij. Nee. De deur gaat open…

Er ketst een pepernoot op m’n hoofd. Ik schrik. Ik kijk op. Een zwarte kerel kijkt me aan en lacht. Waarom eigenlijk? Dat was helemaal niet zo leuk. Hij lacht nog steeds en voegt er een dansje aan toe. Waarom eigenlijk? Ik hou helemaal niet van dansen. Sinterklaas is er ook. Waarom eigenlijk? Ik had gisteren niets in mijn schoen en anderen wel. Ik begin te huilen. Waarom eigenlijk? De dansende pepernoot is naast me gaan zitten. Ik wil het niet. Waarom eigenlijk? Ik ben bang. Doodsbang. Ik wil het niet. Ik wil hem niet. Weg jij. Smeerkees. Ik zit hier altijd. Jij zit hier nooit. Toch ken ik hier vandaag niemand en lijk jij wel thuis. Ik wil naar huis. Ik wil weg. Nee. Rot op. Hij moet weg. Hij moet eruit!

Reageer op: Hij moet eruit!

Evolutie van Piet

Evolutie van zwarte Piet

Reageer op: Evolutie van Piet

De wc is pas vies.

De wc is pas viesEven onderbreek ik mijn werk. Na twee koffie is het tijd. Ik sta op, loop door het deurgat de gang op en steek over naar de wc. Ik doe het licht aan en trek de linker deur achter me dicht. Broek van de knoop. Het is niet veel. Alsof ik mezelf terugspoel, herhaal ik de stappen in omgekeerde volgorde. Oh wacht, mijn handen wassen.

Mijn probleem met wc’s is dat ik ze niet vies vind. Dus vergeet ik soms bijna mijn handen te wassen. Soms. Bijna. Want “de wc is pas vies”. Maar is het ook vreemd dat ik het vergeet? Nee. Het is een soort van overtuiging. Een geloof. Al kun je het af en toe zien, bacteriën leven vooral in je hoofd. En sop reinigt je daarvan.

Want voor je je achterwerk op de bril laat zakken, heb je meer vuil om het lijf dan je lief is. De werkelijke viespeuk pak je in de handen, terwijl je er niet over peinst met dezelfde overtuiging de relatief schone bril te vatten. Het ettertje dat je als het ware door de stront trekt: de deurklink. Sop reinigt je daar dus van, maar alleen als je de echte wolf in schaapskleren van de wc weet te ontmaskeren: de kraan.

Even onderbreek ik mijn werk. Na twee thee is het weer tijd. Ik sta op, loop door de deur de gang op en steek over naar de wc. Het licht is al aan. Zodra ik links kies, gaat die deur open. Mijn ogen gaan naar rechts. Bezet. Ik dijns terug, knik naar mijn collega en trek links snel dicht.

Met papier veeg ik mijn handen af. Met een tweede strookje til ik de bril op. Hij was hier ook. Zijn broek van zijn knoop. Ik zie het voor me. Ik zag hem. Opeens leeft elke bacterie die ik niet zie. Het idee. Alsof ik met mijn handen… Ja, de wc is pas echt vies als je weet wie er voor je is geweest.

Reageer op: De wc is pas vies.

De driekwartgeneratie.

De driekwartgeneratieZe zijn rond de 46. Niet oud, maar wel over de helft. Kinderen hebben ze. Vaak drie. Ze wonen in een gezellig rijtje. Geen appartement, maar ook geen vrijstaande villa. Voor de deur staat een sedan. De hatchback is voor buurjongens, een MPV voor de baas.

Het leven is op orde. De administratie netjes gelabeld. Toch is de jaarlijkse belastingaangifte een worsteling. Op straat verstoppen ze hun bezittingen niet krampachtig in een buidel, maar lopen er ook niet mee te koop. Dus dragen ze een linnen tasje. Want een heuptas is passé, maar de handtas onbekend. Tijdschriften lezen ze samen met de buren. Eigen lectuur is niet efficiënt en proefabonnementen te veel wisseling. Boeken halen ze bij de bieb. Boekhandels zijn te duur en waarom online kopen wat je ook terug kunt brengen? Facebook is leuk. Gelukkig beperken ze het aantal berichten. Maar posten ze iets, dan circuleert het filmpje waarschijnlijk al weken. Hun mobiele uploads hebben ruim voldoende megapixels. Helaas vaak net te laat geschoten, waar ‘ie uit het riemhoesje moest komen. Of het linnen tasje.

Hij gebruikt zijn baardgroei. Nooit glad, maar ook geen volle baard. Zij heeft het na te kort soms weer iets langer laten groeien, maar nog steeds niet genoeg om te dansen. Wel praktisch. Op vakantie bijvoorbeeld. Als ze met de caravan op stap gaan. Geen tent, maar ook geen hotel. Heerlijk op de camping. Luchtig schoeisel, lekker voor de tenen. Geen dichte stappers, maar wel de sokken. Onder een driekwartsbroek.

 

Reageer op: De driekwartgeneratie.

Turkse politie veegt met traangas Taksimplein leeg

Politie Turkijke Taksimplein

Zie ook: NU.nl

Reageer op: Turkse politie veegt met traangas Taksimplein leeg

Social media EO

Media: online (Facebook, Twitter, Instagram)
WB: @EO ontwerp, copy

Reageer op: Social media EO

De vloek van haar buik

AppelWaar de vrouw een mirakel is, is haar buik een mysterie. Het ene moment lacht ze me toe. Betovert me. Belooft me goud. Het andere moment kijkt ze me minachtend aan. Lacht me uit. Brandt mijn zelfvertrouwen weg met de glans rond haar navel.

Recent werd er om mijn buik gelachen door vrouwen. Het deed me weinig. Tot ik er langer over nadacht en me ging realiseren hoe onze buiken uit elkaar zijn gegroeid. En dat moet je niet lichtzinnig opvatten. De oorzaak ervan ligt dichter bij het ontstaan van de mens dan je denkt.

Vrouwen praten elkaar leugens aan over hun buiken, mannen mogen er nooit een eerlijk woord over spreken. Dus zwijgen mannen, terwijl vrouwen het vanzelfsprekend achten dat de mannenbuik een lachwekkend gespreksonderwerp is. Vrouwen verwachten dat mannen hun buiken in toom houden. Veel mannen houden juist van een kilootje meer. De lelijkste buiken pronken onder het stugge haar van mannen, maar onder de zachte huid van vrouwen schuilen de meest hardnekkige issues.

Dit overdenkende, zag ik meer en meer hoe fout het is met de vrouwenbuik. Er lijkt wel een vloek op te liggen. Een vermoeden dat meer waarheid in zich draagt dan mij lief is. Eva at van de verboden vrucht. De gevolgen waren desastreus. Een vloek kwam over het land van de man, maar vooral over de buik van de vrouw. Nooit zou ze zonder pijn haar zwangere buik verliezen. Dat de echte straf pas daarna komt, heeft niemand ooit voorzien: het buikje.

 

Reageer op: De vloek van haar buik

Inloopspreekuur bij de architect

Wie  bouw- of verbouwplannen heeft, loopt vaak rond met veel vragen. Zeker in de huidige tijd. Wat is wijs en wat is mogelijk met het beschikbare budget? Daarom organiseerde Architektenburo Bikker in maart elke dinsdagavond en vrijdagmiddag een inloopspreekuur om vrijblijvend vragen voor te leggen of advies te vragen.

Opdrachtgever: Architektenburo Bikker BV
Media: offline, online
WB: ontwerp, copy, pr, mediaplanning

Reageer op: Inloopspreekuur bij de architect